Kość krzyżowa

Funkcje

• Łączy kości biodrowe po stronie tylnej, podtrzymując w ten sposób podstawę kręgosłupa.
• Otacza i chroni nerwy rdzeniowe dolnej części pleców.
• Wraz z kością biodrową tworzy jamę miednicy, która podtrzymuje i chroni delikatne narządy układu wydalniczego i rozrodczego.
• Pomaga w utrzymaniu i przenoszeniu ciężaru ciała podczas stania lub siedzenia.
• Zapewnia stabilność bioder.

Części i anatomia

Kość krzyżowa jest wklęsłą, nieregularną kością, przypominającą odwrócony trójkąt. Najszersza część, zwana podstawą, znajduje się na górze, a spiczasty koniec, zwany wierzchołkiem, znajduje się na dole. Ma również trzy powierzchnie – grzbietową, boczną i miedniczą. Oprócz tych struktur kość ma również pusty kanał zwany kanałem krzyżowym, który biegnie wzdłuż jej rdzenia.

Każda część zawiera kilka ważnych punktów orientacyjnych w kościach.

Bony Landmarks

Baza

Górna część kości krzyżowej, leżąca tuż pod podstawą kręgosłupa, nazywana jest podstawą blizny. Jest to najszersza część kości. Tutaj znajduje się pierwszy z pięciu zrośniętych kręgów krzyżowych, S1. Kręg S1 jest największy i ma wklęsłe górne powierzchnie stawowe, które wystają tylno-przyśrodkowo i łączą się z piątym kręgiem lędźwiowym (L5). Obie strony podstawy mają duży występ przypominający skrzydło, zwany ala sacrum lub ala sakralna. Te alae łączą się z kościami biodrowymi miednicy, tworząc stawy krzyżowo-biodrowe (SI).

Apex

To spiczasta część kości krzyżowej, skierowana w dół. Piąty kręg krzyżowy leży w tym najniższym odcinku kości. Wierzchołek wystaje do tyłu, zwiększając rozmiar jamy miednicy. W tym regionie znajduje się owalna ścianka umożliwiająca połączenie z kością ogonową.

Kanał Sakralny

Kanał krzyżowy to pusta przestrzeń biegnąca od podstawy do wierzchołka kości krzyżowej. Wewnętrznie stanowi kontynuację kanału kręgowego, który biegnie wzdłuż rdzenia kości krzyżowej i kończy się na czwartym otworze krzyżowym, jako rozwór krzyżowy.

Chociaż jest kontynuacją kręgosłupa, nie zawiera rdzenia kręgowego, ponieważ rdzeń kończy się wokół drugiego kręgu lędźwiowego (L2). Zamiast tego ma ogon koński, będący wiązką korzeni nerwów rdzeniowych, oraz filum terminale, włókniste pasmo tkanki łącznej.

Powierzchnia grzbietowa

Grzbietowa powierzchnia kości krzyżowej jest szorstka i nierówna ze względu na połączenie kręgów krzyżowych, w wyniku czego powstają trzy grzbiety kostne lub grzebienie: środkowy, pośredni i boczny.

Pięć kręgów krzyżowych łączy się w linii środkowej powierzchni grzbietowej, tworząc centralny grzbiet zwany środkowym grzebieniem krzyżowym. Powstaje w wyniku połączenia wyrostków kolczystych pierwszych trzech kręgów krzyżowych. Tutaj przyczepia się więzadło nadkolcowe.

Wszystkie wyrostki stawowe kości krzyżowej, z wyjątkiem górnego wyrostka S1 i dolnego wyrostka stawowego S5, łączą się, dając początek pośrednim wyrostkom krzyżowym. Wzdłuż tego grzebienia przyczepione są tylne więzadła krzyżowo-biodrowe. Górna część S1 łączy się z dolnym wyrostkiem stawowym L5, podczas gdy dolna część S5, zwana rogiem krzyżowym, łączy się stawowo z kością ogonową.

Wyrostki poprzeczne pięciu kości krzyżowych łączą się, tworząc boczne grzebienie krzyżowe, które służą jako punkt przyczepu więzadła krzyżowo-biodrowego tylnego i guzowatego. Wyrostki nie łączą się całkowicie, pozostawiając po obu stronach cztery pary otworów, zwane tylnymi otworami krzyżowymi. Włókna nerwu krzyżowego wchodzą i opuszczają kanał krzyżowy przez te cztery pary otworów krzyżowych.

Powierzchnia boczna

Powierzchnia boczna tej kości jest szeroka u góry, ale zwęża się w cienką krawędź podczas przemieszczania się w dół. W górnej części powierzchni znajduje się obszar w kształcie ucha, powierzchnia uszna, która pozostaje pokryta chrząstką i łączy się stawowo z kością biodrową. Za powierzchnią uszną znajduje się szorstka wypukłość zwana guzowatością krzyżową. Zawiera trzy nierówne zagłębienia do przyczepu więzadła krzyżowo-biodrowego tylnego. Więzadła krzyżowo-guzowe i krzyżowo-kolcowe wraz z niektórymi włóknami mięśnia pośladkowego wielkiego przyczepiają się do dolnej połowy powierzchni bocznej.

Powierzchnia miednicy

Powierzchnia miednicza kości krzyżowej jest stosunkowo gładsza niż jej powierzchnia grzbietowa. Powierzchnię zaznaczają cztery poprzeczne linie, będące pozostałością po zespoleniu krzyżowych krążków międzykręgowych.

Na górze znajduje się przedni wyrostek kostny, zwany cyplem krzyżowym. Wyznacza tylny brzeg wejścia do miednicy i łączy się z brzegiem kości krzyżowej. Na tej powierzchni znajdują się przednie strony czterech par otworów krzyżowych.

Artykulacje

1. Staw lędźwiowo-krzyżowy: podstawa kości krzyżowej łączy się z piątym kręgiem lędźwiowym (L5) od góry poprzez krążek międzykręgowy L5/S1, tworząc staw amfiartrodialny.
2. Staw krzyżowo-guziczny:  W tym miejscu wierzchołek kości łączy się z podstawą kości ogonowej, tworząc kolejny staw amfiartrodialny.
3. Staw krzyżowo-biodrowy: Kość krzyżowa łączy się bocznie z kością biodrową miednicy, tworząc staw maziowy.

Kostnienie

Choć wiemy, że kość krzyżowa jest pojedynczą kością, od początku tak nie wygląda. Człowiek rodzi się z 4-6 kręgami krzyżowymi, a nie z jedną kością. W miarę dorastania kręgi te łączą się, tworząc pojedynczą kość, a ogólny kształt kości krzyżowej ulega zestaleniu. Fuzja nie zachodzi we wszystkich kręgach krzyżowych jednocześnie. Zaczyna się od fuzji S1 i S2.

Proces ten zwykle rozpoczyna się w połowie lat dwudziestych i kończy się w pierwszej połowie lat dwudziestych. Uważa się, że proces kostnienia rozpoczyna się wcześniej u kobiet niż u mężczyzn.

Anatomiczne zmiany kości krzyżowej

Czasami kość krzyżowa wykazuje pewne różnice anatomiczne, w tym różnice w liczbie kręgów, jej powierzchni i krzywiźnie.

• Najczęstszą odmianą anatomiczną kości jest różnica w liczbie kręgów krzyżowych. Zwykle kość krzyżowa ma pięć zrośniętych kręgów, ale udokumentowano również cztery lub sześć kręgów krzyżowych.
• Kolejna anomalia kości krzyżowej związana jest z jej powierzchnią i krzywizną. Krzywizna kości jest bardzo zróżnicowana u poszczególnych osób.
• U niektórych osób pierwszy i drugi kręg krzyżowy nie łączą się. Zamiast tego pozostają one oddzielnie artykułowane.

Sacrum u kobiet vs. u mężczyzn

Sacrum jest dymorficzny płciowo, co oznacza, że ​​ma nieco inny wygląd u kobiet i mężczyzn. Kość krzyżowa jest szersza u kobiet niż u mężczyzn. U kobiet jest również bardziej zakrzywiony do tyłu, co zwiększa rozmiar jamy miednicy. Ta szersza jama miednicy u kobiet pomaga w przetrwaniu ciąży, zapewnia więcej miejsca dla rozwijającego się płodu i mieści narządy rozrodcze.

Przyczepy mięśniowe

Kilka mięśni kończyn dolnych i pleców rozpoczyna się lub przyczepia do kości krzyżowej.

Pochodzi z kości krzyżowej

1. Piriformis
2. Iliakos
3. Multifidus lędźwiowy

Wkładanie na kość krzyżową

1. kość ogonowa
2. Prostownik kręgosłupa

Nerwy

Jak już wspomniano, ogon koński, długie korzenie krzyżowe nerwów rdzeniowych, przechodzą przez kość krzyżową przez kanał krzyżowy.

Nerwy te wchodzą do kości krzyżowej od otworu kręgowego kręgów lędźwiowych przez kanał krzyżowy. Stamtąd rozgałęziają się i wychodzą z kości przez cztery pary otworów krzyżowych lub rozworu krzyżowego, znajdujące się na dolnym końcu kanału.

FAQ

Pyt.1. Czy kość krzyżowa jest częścią szkieletu osiowego czy kończynowego?

Odp. Kość krzyżowa jest częścią szkieletu osiowego.

Odniesienia

1. Sacrum – Kenhub.com
2. Kościół – Teachmeanatomy.info
3. Sacrum – Innerbody.com
4. Sacrum – Radiopaedia.org
5. Anatomia, plecy, kręgi krzyżowe – Ncbi.nlm.nih.gov