دنبالچه (دنباله)

Bony Landmarks

همراه با قاعده و راس دارای چهار سطح، سطح قدامی، سطح خلفی و دو سطح جانبی است.

سطح قدامی

سطح قدامی دنبالچه کمی مقعر است و با سه شیار عرضی مشخص شده است که نشان دهنده محل اتصال چهار مهره است. رباط ساکروکوکسیژیال قدامی در اینجا متصل می شود.

سطح خلفی

مشابه سطح قدامی، سطح خلفی نیز با سه شیار عرضی مشخص شده است. برخلاف سطح قدامی، سطح خلفی محدب است و یک ردیف خطی از غده ها را در دو طرف نشان می دهد. توبرکل ها فرآیندهای مفصلی ابتدایی مهره های دنبالچه هستند. از این میان، جفت‌های برتر بزرگ‌ترین هستند و قرنیه دنبالچه نامیده می‌شوند. آنها به سمت بالا پیش می روند تا با قرنیه خاجی ارتباط برقرار کنند. قرنیه دنبالچه و خاجی با هم ترکیب می شوند و سوراخی را برای انتقال بخش خلفی عصب پنجم خاجی تشکیل می دهند.

سطح جانبی

دنبالچه دارای دو سطح جانبی در دو طرف است که توسط مرزهای جانبی محدود شده است. مرزهای جانبی نازک هستند و دارای یک سری برجستگی های کوچک هستند که نمایانگر فرآیندهای عرضی مهره های دنبالچه هستند. از این میان، اولین مورد بزرگترین است. صاف است و اغلب بالا می رود تا به قسمت پایینی لبه جانبی نازک ساکروم بپیوندد. این مفصل سوراخی را تشکیل می دهد که بخش قدامی عصب پنجم خاجی از آن عبور می کند. بقیه برجستگی ها یا فرآیندهای عرضی به تدریج از اندازه کاهش یافته و کاهش می یابد.

مرزهای جانبی دنبالچه به عنوان محل اتصال برای ساکروتوبروس عمل می کند،  دنبالچه، و رباط های خارخاخی، و فیبرهای عضله سرینی ماکسیموس.

Base

قسمت بالایی و پهن دنبالچه به عنوان پایه آن نامیده می شود. این شامل یک صفحه بیضی شکل و بیضی شکل برای مفصل شدن با استخوان خاجی است.

Apex

انتهای انتهایی گرد استخوان راس آن نامیده می شود. تاندون اسفنکتر خارجی مقعد در اینجا متصل می شود.

Articulations

1. مفصل ساکروکوکسیژیال: دنبالچه با استخوان خاجی مفصل می شود و یک مفصل فیبروغضروفی را تشکیل می دهد. مفصل می تواند تا حد محدودی حرکت کند، یعنی خم شدن و اکستنشن جزئی که به صورت غیرفعال در حین اجابت مزاج و زایمان اتفاق می افتد.

ssification

در بدو تولد، دنبالچه به صورت توده غضروفی متصل به انتهای استخوان خاجی ایجاد می شود که به تدریج به صورت استخوان های منفرد استخوانی می شود. استخوان سازی از بالا به پایین اتفاق می افتد. این فرآیند تا پایان بلوغ کامل می شود. در ابتدا، چهار مهره از هم جدا می‌مانند، اما در طول بزرگسالی با هم ترکیب می‌شوند و یک استخوان پیوسته را تشکیل می‌دهند.

تغییرات تشریحی دنبالچه

کوکسیکس تغییرات تشریحی قابل توجهی را بین افراد نشان می دهد.

• یکی از انواع معمول، شکست اولین مهره دنبالچه (Co1) در ترکیب شدن با مهره های دیگر است. بنابراین در طول زندگی بزرگسالی جدا باقی می ماند. در برخی موارد، چهار مهره ممکن است در برخی افراد فقط تا حدی با هم ترکیب شوند و در نتیجه دنبالچه متشکل از دو استخوان مجزا باشد.
• در برخی افراد، به جای 4، دنبالچه همچنین می تواند از یک مهره دنبالچه ای کمتر یا یک مهره بیشتر، یعنی 3 یا 5 مهره تشکیل شده باشد.
• در بیش از نیمی از بزرگسالان (حدود 57%)، مفصل بین استخوان خاجی و دنبالچه به صورت جوش خورده باقی می ماند.

کوکسیکس در ماده ها در مقابل مردان

دنبالچه همچنین دارای تنوع در شکل و انحنای خود است که بین افراد متفاوت است و بین جنس ها تفاوت قابل توجهی دارد.

سطح قدامی دنبالچه مقعر است و ظاهری خمیده به آن می دهد. این سطح مقعر با انحنای ساکروم پیوسته است. در ماده ها این تقعر یا انحنا کاهش می یابد در حالی که در نرها بیشتر است. بنابراین، در زنان، دنبالچه مانند مردان به سمت جلو قرار نمی گیرد. همچنین تفاوت محسوسی بین شکل دنبالچه در نرها و ماده ها وجود دارد. دنبالچه ماده باریکتر و کمتر مثلثی شکل است.

اتصالات عضلات و رباط

عضلات

کوکسیکس به عنوان نقطه اتصال برای عضلات مختلف عمل می کند.

عضلات متصل به قسمت قدامی دنبالچه:

1. عضله لواتور آنی
2. Coccygeus
3. Iliococcygeus
4. Pubococcygeus
5. رافه آنوکوکسیژئال

عضلات متصل به سمت خلفی دنبالچه:

1. Gluteus maximus

رباط

مفصل ساکروکوکسیژیال توسط پنج رباط حمایت می شود:

1. رباط ساکروکوکسیژیال قدامی
2. رباط ساکروکوکسیژیال خلفی عمیق
3. رباط ساکروکوکسیژیال خلفی سطحی
4. رباط ساکروکوکسیژیال جانبی
5. رباط های بین مفصلی

سؤالات متداول

Q.1. چرا دنبالچه وستیژیال?

است

Ans. دنبالچه استخوانی است، زیرا در طی تکامل، عملکرد خود را به عنوان دم از دست داده است.

Q.2. آیا قسمت دنبالچه ای از اسکلت محوری یا آپاندیکول است?

~

Ans. دنبالچه بخشی از اسکلت محوری است.

منابع

1. The Coccyx – Teachmeanatomy.info
2. آناتومی، پشت، مهره دنبالچه ای – Ncbi.nlm.nih.gov
3. Coccyx – Radiopaedia.org
4. Coccyx – Innerbody.com