دنده ها: مکان، آناتومی، عملکردها، & نمودار با برچسب

Contents

استخوان های دنده چیست
دنده ها کجا هستند
حقایق سریع
توابع
آناتومی
انواع دنده
دنده های معمولی
دنده های غیر معمول
Articulations
اتصالات عضلانی
سؤالات متداول
منابع

استخوان های دنده چیست

دنده ها 12 جفت استخوان منحنی و مسطح هستند که قفس سینه یا قفسه سینه را تشکیل می دهند، ساختار استخوانی که حفره سینه را شکل می دهد و از اندام های مختلف محافظت می کند. علیرغم اینکه این استخوان ها نسبتا نازک و سبک هستند، بسیار انعطاف پذیر هستند.

دنده ها کجا هستند

دنده ها در قفسه سینه قرار دارند. آنها در جلو به جناغ سینه یا سینه و در پشت به ستون فقرات قفسه سینه متصل می شوند. دنده ها را می توان هم در جلو و هم در پشت بالاتنه حس کرد و دید. آنها بخشی از اسکلت محوری هستند.

دنده ها از 1 تا 12 از بالا به پایین شماره گذاری می شوند تا با شماره گذاری مهره های سینه ای مربوطه مطابقت داشته باشند.

حقایق سریع

مفصل بندی می شود

نوع	استخوان صاف
چندتا در بدن انسان وجود دارد	24 (12 جفت)
با	مهره های قفسه سینه

توابع

از آنجایی که دنده ها قفسه سینه را تشکیل می دهند، وظیفه اصلی آنها این است که آن را به ترتیب کار کند.

دنده ها حفره قفسه سینه را احاطه کرده و از قلب و ریه ها، دو اندام حیاتی در اینجا محافظت می کنند.
آنها تنفس را با حرکت به سمت جلو و عقب و بالا و پایین برای تطبیق با ریه ها در حین دم و بازدم تسهیل می کنند. دیافراگم و عضلات بین دنده ای این حرکات را کنترل می کنند.
آنها همچنین نقاط مبدا یا اتصال را برای چندین ماهیچه ضروری در قفسه سینه و دیواره قفسه سینه فراهم می کنند.
استخوان های دنده در اریتروپوئزیس (فرایند تولید گلبول های قرمز خون) شرکت می کنند. آنها یکی از مکان هایی هستند که در آن اریتروپوئیز در طول زندگی بزرگسالی شما رخ می دهد.

آناتومی

انواع دنده

24 دنده به دو روش مختلف طبقه بندی می شوند. سه نوع دنده بر اساس اتصال آنها به جناغ وجود دارد:

دنده های واقعی 7 جفت اول هستند که به مهره قفسه سینه در ستون فقرات متصل می شوند و سپس مستقیماً از طریق غضروف دنده ای خود با جناغ سینه مفصل می شوند.
دنده های کاذب 3 جفت بعدی هستند (دنده های 8، 9 و 10). غضروف‌های دنده‌ای آن‌ها به غضروف دنده هفتم می‌پیوندند تا به طور غیرمستقیم به جناغ جناغ متصل شوند.
دنده های شناور 2 جفت آخر (دنده های یازدهم و دوازدهم) بدون مفصل با جناغ هستند.

حالت دوم طبقه بندی دنده ها بر اساس ساختار و تغییرات آناتومی آنها است. بر این اساس، آنها می توانند دو نوع باشند – معمولی و غیر معمول.

دنده های معمولی

جفت دنده های 3 تا 9 دنده های معمولی هستند زیرا همه آنها ساختاری معمولی با ویژگی ها و نشانه های زیر دارند:

سر: انتهای گوه ای شکل (مدیو خلفی) استخوان دنده است که در آن دو سطح مفصلی توسط یک برآمدگی استخوانی تقسیم می شوند. یکی از دو سطح بزرگتر با وجه دنده ای فوقانی مهره قفسه سینه مربوطه مفصل می شود، در حالی که سطح کوچکتر با وجه دنده ای تحتانی مهره در بالا.

به عنوان مثال، سطح مفصلی بزرگتر دنده سوم به T3 (دومین مهره قفسه سینه) و سطح کوچکتر به T2 متصل می شود.

Neck: این قسمت سر را به شفت دنده متصل می کند. هیچ علامت استخوانی در اینجا وجود ندارد.

Tubercle: برآمدگی استخوانی خشن در محل برخورد گردن و شفت. تنها سطح مفصلی در این ناحیه برای فرآیند عرضی مهره مربوطه است.

شفت : قسمت منحنی نازک و بلند دنده که به دنبال توبرکل می باشد. منحنی به سمت جلوی بدن در زاویه دنده بیشتر مشخص است. این زاویه نقطه اتصال چندین عضله عمیق پشت را مشخص می کند.

در انتهای شفت یک سطح فنجانی شکل وجود دارد که دنده با غضروف دنده ای متصل می شود.

شیار دنده ای: شیار یا فرورفتگی در امتداد مرز تحتانی. این اجازه می دهد تا به بسته نرم افزاری عصبی عروقی که شامل رگ های خونی و اعصاب بین دنده ای است، عبور کند.

دنده های غیر معمول

اینها دنده هایی هستند که ویژگی های مشخصی دارند که در دنده های دیگر وجود ندارد.

1st Rib: این دنده کوتاه و ضخیم فقط یک سطح مفصلی برای مهره T1 دارد. دارای سر، گردن و بدن است اما به اندازه دنده های معمولی منحنی ندارد و شیار کناری ندارد. سطح فوقانی با دو شیار مشخص شده است، با یک برآمدگی کوچک در بین آنها که اجازه عبور به رگ های خونی ساب ترقوه را می دهد. همچنین اولین نقطه منشا عضله قدامی سراتوس است.

دنده دوم: اگرچه کوچکتر از یک دنده معمولی است، اما بلندتر و نازکتر از دنده اول است، با دو وجه مفصلی روی سر برای T1 و T2. وجه تمایز اصلی آن، توبروزیت خشن در سطح بالایی آن است که به عنوان یکی از نقاط مبدا عضله قدامی سراتوس عمل می کند.

10th Rib: فقط یک سطح مفصلی برای مهره مربوطه خود دارد (T10).

11 و 12 دنده: مانند دنده 10، آنها همچنین دارای یک وجه برای مهره مربوطه خود هستند. علاوه بر این، این دو دنده بسیار کوتاه هستند، بدون گردن یا غده.

Articulations

مفاصل پشتی مهره ای: سر دنده را به مهره های سینه ای مربوطه و مهره های بالای آن

متصل می کند.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ مفاصل کوستوکندرال: شیار دنده ای دنده را به غضروف دنده ای مربوطه وصل می کند.
Costotransverse مفصل: سل را به روند عرضی مهره مربوطه متصل می کند
مفصل استرنوکوستال: دنده های واقعی را به جناغ یا سینه وصل می کند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~<~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ مفاصل کوستوکلاویکولار: یک نوع آناتومیک که در آن دنده اول به ترقوه متصل می شود.

اتصالات عضلانی

چندین ماهیچه حیاتی به دنده ها متصل می شوند و حرکت آنها را کنترل یا تحت تاثیر قرار می دهند. در اینجا نام برخی از مهمترین عضلات اطراف دنده ها آمده است:

بین دنده ای (خارجی، داخلی، داخلی ترین)
Subcostales
Transversus toracis
Serratus posterior
Serratus anterior
Levatores costarum
Sectoralis major
Sectoralis minor
Latissimus dorsi
Rectus abdominis

سؤالات متداول

Q.1. آیا مردان و زنان تعداد دنده های مساوی دارند?

پاسخ تفاوتی در تعداد دنده ها در مردان و زنان وجود ندارد. همه انسان ها 12 جفت دنده دارند.

Q.2. تفاوت بین دنده های درست و غلط ?

چیست

Ans. تفاوت اصلی بین دنده های درست و کاذب در این است که اولی مستقیماً به جناغ جناغ می چسبد، در حالی که دومی به طور غیرمستقیم (از طریق غضروف دنده ای هفتم) به جناغ می چسبد.

Q.3. آیا دنده های شما می توانند ?

بازسازی شوند

Ans. مطالعات نشان داده‌اند که دنده‌ها و غضروف‌های دنده‌ای می‌توانند تا زمانی که بافت‌های همبند اطراف آن‌ها دست نخورده باشند، بازسازی شوند. دنده ها توسط پریکندریوم بافت همبند عروقی احاطه شده اند، در حالی که پریوستوم غضروف ها را احاطه کرده است.

Q.4. دنده گردنی چیست?

Ans. دنده گردنی یک تغییر آناتومیک نادر است که در هنگام تولد در 0.5-1٪ از افراد با دنده اضافی در بالای دنده اول وجود دارد. ممکن است در یک یا هر دو طرف رشد کند، یا به صورت یک رویش استخوانی یا به صورت یک دنده کاملاً شکل گرفته. دنده های دهانه رحم در بین زنان شایع تر از مردان است.

اغلب هیچ مشکلی در فرد ایجاد نمی کند. با این حال، در برخی موارد، رشد استخوانی ممکن است بر روی اعصاب و رگ‌های خونی در ناحیه فشار وارد کند و باعث درد و ضعف، بی‌حسی یا دررفتگی بازو شود (سندرم خروجی قفسه سینه).