لگن

لگن پایین ترین قسمت تنه بدن است که بین شکم و ران ها قرار دارد. این ساختار استخوانی حوضه ای شکل از تعدادی از اندام های ظریف از جمله روده ها و سیستم تولید مثل محافظت می کند.

~

مکان لگن

نام استخوان های لگن با قطعات و آناتومی پایه

لگن را می توان به سه قسمت تقسیم کرد – لگن استخوانی، حفره لگن و پرینه.

نمودار برچسب دار لگن

1. لگن استخوانی

همانطور که از نام آن پیداست، این قسمت استخوانی لگن است که از نظر تشریحی به دو ناحیه تقسیم می شود:

کمربند لگن

این قسمت حلقه مانند لگن است که توسط سه استخوان ذوب شده زیر تشکیل شده است:

1. Ilium
2. Ischium
3. پوبیس

این سه استخوان با هم ترکیب می شوند و استخوان لگن را تشکیل می دهند که دارای تعدادی نشانه مهم است که برجسته ترین آنها استابولوم است. جایی است که استخوان لگن با استخوان ران به سمت توپ و مفصل ران مفصل می شود.

فورامن انسداد سوراخی در استخوان لگن است که توسط استخوان های ایسکیام و شرمگاهی احاطه شده و در زیر و پشت استابولوم قرار دارد. این دهانه اجازه عبور به تعدادی از اعصاب و عروق خونی حیاتی را می دهد که ناحیه باسن را به ران و ساق پا متصل می کند.

ستون فقرات لگن

این قسمت خلفی لگن است که در آن استخوان های زیر لگن یافت می شود:

1. Sacrum
2. کوکسی

ستون فقرات لگنی در زیر ستون فقرات کمری قرار دارد و در واقع بخشی از ستون فقرات است. بنابراین، اگرچه این دو استخوان نقش مهمی در ساختار لگن دارند، استخوان خاجی و دنبالچه در استخوان‌های ستون فقرات، جایی که یکنواخت هستند، شمارش می‌شوند. مهمتر.

2. حفره لگن

سوراخ بزرگی که توسط سه استخوان لگن محدود شده است، حفره لگن نامیده می شود. با حفره شکم پیوسته است و کف لگن در زیر آن قرار دارد. در قسمت فوقانی، حفره لگن از طریق دهانه لگن فوقانی (ورودی لگن) به داخل شکم باز می شود. رامی ایسکیوپوبیک در جلو، در کنار ورودی قرار دارد. دهانه تحتانی حفره به عنوان دیافراگم تحتانی لگن (خروجی لگن) شناخته می شود.

این دهانه به لگن بزرگ (کاذب) و لگن کوچک (حقیقی) تقسیم می شود. لگن بزرگتر در واقع بخشی از روده است، زیرا در بالای ورودی لگن قرار دارد و قسمت انتهایی یا انتهایی روده را نگه می دارد.

لگن کوچک از طرف دیگر، بین ورودی و خروجی لگن قرار دارد که شامل اندام های تناسلی، اندام تناسلی داخلی و قسمت های انتهایی دستگاه ادراری است.

3. پرینه

ناحیه زیر کف لگن، بین مقعد و کیسه بیضه در مردان و مقعد و واژن در زنان است.

مفاصل و مفصل ها

1. مفصل لومبوساکرال: بین L5 (مهره پنجم کمری) و ساکروم
2. Sacrococcygeal Joint: مفصل آمفی آرترودیال بین بخش پنجم ساکروم و اولین بخش دنبالچه
3. مفاصل ساکروایلیاک: بین استخوان خاجی (alae) و ایلیوم در دو طرف بدن
4. سمفیز پوبیس: بین استخوان های شرمگاهی چپ و راست از طریق سطوح مفصلی دو استخوان شرمگاهی.
5. مفصل استابولوفمورال یا مفصل ران: بین استابولوم و سر استخوان ران.

Pelvis X Ray

توابع

• وزن بالاتنه را حمل می کند و آن را از اسکلت محوری (ستون فقرات) به اسکلت زائده ران ها و پاها توزیع می کند.
• به ما امکان می دهد قسمت پایینی بدن از جمله پاها را حرکت دهیم تا بتوانیم فعالیت های روزانه مانند راه رفتن، دویدن، نشستن، ایستادن و غیره را انجام دهیم.
• از اندام های ظریف مختلف مانند کولون لگن، مثانه، رکتوم و اندام های تولید مثل محافظت می کند.
• نقطه اتصال را برای تعدادی از بزرگترین ماهیچه های بدن، از جمله عضلات بالابرنده، دنبالچه و پوبورکتالیس فراهم می کند. اینها برای حرکت، دفع ادرار، اجابت مزاج و سایر اعمال حیاتی ضروری هستند. پوبیس همچنین محل اتصال تعدادی رباط و ماهیچه های کوچک از کف لگن و پرینه است.
• فضای امن و راحت را برای رشد و رشد جنین در دوران بارداری فراهم می کند. ساختار لگن زن نیز از مردان تا برای انجام زایمان و حمایت از زایمان متفاوت است.
• کف لگن و پرینه منافذ دستگاه تناسلی و رکتوم را تنظیم می کند.

مرد در مقابل. لگن زن

کمربند لگنی ممکن است در مردان و زنان اشکال متفاوتی داشته باشد. دیافراگم لگن فوقانی یا ورودی لگن در زنان بسیار بازتر است، با خارهای ایسکیال کوتاه تر و نسبتاً صاف و رامی ایسکیوپوبیک بازتر. این تفاوت های ساختاری به نفع رشد جنین و زایمان است.

مردها دارای یک ورودی قلبی شکل، خارهای ایسکیال بلندتر به سمت داخل بیرون زده، و رامی ایسکیوپوبیک باریکتر هستند.

انواع لگن

اگرچه ما تفاوت های ساختاری اساسی بین لگن مردان و زنان را شرح داده ایم، اما تغییرات بیشتری مشاهده شده است. بنابراین، لگن انسان به چهار دسته طبقه بندی می شود.

• Gynecoid: لگن معمولی زن.
• Android: لگن معمولی مردان.
• Anthropoid: با ویژگی های هر دو نوع بالا مشخص می شود. خطر انسداد زایمان در دوران بارداری افزایش یافته است.
• Platypelloid: که به آن لگن منقبض نیز گفته می شود، شبیه به نوع ژنیکوئید است و دارای ساکروم کمی خمیده است.

اسکه سازی و توسعه

کل لگن استخوانی به صورت غضروف رشد می کند و ایلیوم، ایسکیوم و پوبیس به صورت استخوان های جداگانه رشد می کنند. آنها در بدو تولد و در دوران کودکی جدا باقی می مانند.

مطالعات نشان داده اند که لگن زنان همچنان به رشد گسترده تر خود ادامه می دهد و در سن حدود 30-25 سالگی به عرض کامل خود می رسد. در حدود 40 سالگی دوباره شروع به باریک شدن می کند.

لگن مرد تا بزرگسالی به همین ترتیب رشد می کند.

منابع

1. آناتومی، شکم و لگن – Ncbi.nlm.nih.gov
2. لگن – Teachmeanatomy.info
3. لگن استخوانی – Kenhub.com
4. آناتومی لگن – Hopkinsmedicine.org